Blogia
TRASNINHA

unha de Habeas...

unha de Habeas...

Déjame compartir tu dolor

Saber que pides tú y que puedo darte yo

Deja que lo sienta en mi interior, y hacer mío tu dolor

Hacerlo de los dos

Por una vez, sólo por esta vez, déjame saber que llevas dentro

¿Qué te hace tanto daño?

Por una vez, sólo por esta vez, deja que cuando cierre mis ojos sueñe tus mismos sueños

Quisiera decirte que siempre, siempre estaré junto a ti. Compartiendo de cerca tu existir

Quisiera decirte que siempre, siempre estaré junto a ti. Haciendo tu sufrir menos sufrir

Por una vez, sólo por esta vez, déjame perderme en tu camino y andar tus mismos pasos

Por una vez, sólo por esta vez, déjame sentir ese tormento que te mata por dentro

Quisiera decirte que siempre, siempre estaré junto a ti

Compartiendo de cerca tu existir

Quisiera decirte que siempre, siempre estaré junto a ti

Haciendo tu sufrir menos sufrir

Quiero escuchar tu silencio

Quiero velar tu desvelo

Quiero morir de tu miedo

Lo quiero porque te quiero

Quiero sentir lo que sientes

Poder sentir lo que sientas

Quiero morir si un día mueres, morir de tu misma muerte

Quiero sentir lo que sientes, poder sentir lo que sientas

Quiero morir si un día mueres

Morir de tu misma muerte

Por una vez, por esta vez

Por una vez llorar si tus ojos lloran

Sangrar si tu sangre brota y morir de tu misma pena

Por esta vez llorar si tus ojos lloran

Sangrar si tu sangre brota, y morir de tu misma pena.

(Esta canción de Habeas é unha das miñas favoritas do grupo...tráeme moi bos recordos..non sei porqué...pero tráemos...a letra...non hai nada que dicir..eu non suelo ser reservada cando estou mal...penso que contarllo a alguén que merece a pena(sexa dando voltas en coche...sexa nun parque sentados, sexa no soho, sexa no baño do inferno para logo quedar encerradas, sexa nun corredor, sexa na estrada, en lestedo city, sexa en ourense...sexa onde sexa e cando sexa), fai que a dor sexa a metade de forte...pero para os que non o vexan así...ahí vai eso...

GRAZAS ÓS QUE CHORAN CANDO AS MIÑAS BAGULLAS BROTAN, E SANGRAN CANDO A MIÑA SANGUE BROTA...)

3 comentarios

Eu téñolle máis respeto a un atún que a unha leituga! -

si, mais hai persoas que só poden ser felices nos momentos que fuxen da casa e están con xente coma vós, por eso prefiren non malgastar eses momentos chorando e revivindo, senón rindo e esquecendo por momentos.
De todas formas, gracias por todo o dado e o que me das e o que me darás.
Hasta que la muerte nos separe. Amén.
:P

taninha -

seeeeeica non...estaba hivernando...jejeje
xa está viva de novo..
vémonos pronto nos bares rulaa!!!
bikiñoos!

Eli -

Jop! Pensei que esta blog morrera. Alégrome de que non!