O SINO...

Eu non creo no destino..pero é verdade que sempre acabo recurrindo a el cando non atopo unha explicación racional ás cousas que acontecen...é unha vía de escape sinxela e pouco valiente...pero moi cómoda...pensar que todo está escrito de antemán e que non podes facer nada para cambialo...non estou de acordo con que sexa así pero sorprendentemente cando ves que vas caer amárraste a él con forza e desexas non soltalo ata que apareza algo máis ó que agarrarse..

de tódolos xeitos, non creo que sexa bo utilizar este método cobarde pola mínima...

Ó fin e ó cabo, o noso destino escribímolo nós...anque ás veces tentemos pensar que solo nos paseamos por el...

 

Se les quiere.

 

2 comentarios

[taninha - 18 de agosto de 2006 - 08:03]

pois non sei o que me deparará o sino..pero o que é seguro, é que é contigo...eso fijo!!

[mosaa - 17 de agosto de 2006 - 12:42]

eu creo que pensar no destino é como pensar que existe deus, é a necesidade de ter algo ó que aferrarse cando non sabes por qué pasan as cousas, ou por qué estamos aquí ou outras míticas preguntas.
eu non che sei que pensar. as veces é mellor non facelo... hai moitas cousas difíciles de explicar, que escapan a toda compensión humana, sexa a época que sexa.
que nos deparará o destino rula?
:P